آوین ادب

ردیف متن سوال بارم 1 هر چیزی که ذهن ما را به پویایی درآورد ................................. است. 25/0 2 درستی یا نادرستی عبارت زیر را مشخص کنید. « فصاحت، به چگونگی و کیفیت واژگان بازمی­گردد و بلاغت، هم به فصاحت توجّه دارد و هم به چگونگی معنا و محتواى کلام.»    درست                              نادرست 25/0 3 کدام گزینه مربوط به قلمرو زبانی و سطح دستوری بررسی متن نیست؟  الف) ترکیبات و قواعد دستوری                          ب)روابط معناییِ کلمات                    ج)کاربردهای دستور تاریخی                             د)کوتاهی و بلندی جمله ها 25/0 4 هر کدام از آرایه های زیر در چه سطحی از سطوح سه گانه قلمرو ادبی و عناصر زیبایی آفرینی قرار می­گیرند.                  الف) مجاز:                       &nb آوین ادب...

فارسی 11نیکییکی روبهی دید بی دست و پای                     فرو ماند در لطف و صنع خدایکه چون زندگانی به سر می‌برد؟                      بدین دست و پای از کجا می‌خورد؟در این بود درویش شوریده رنگ                   که شیری برآمد شغالی به چنگشغال نگون بخت را شیر خورد                        بماند آن چه روباه از آن سیر خورددگر روز باز اتّفاق اوفتاد                                 که روزی رسان قوت روزش بدادیقین، مرد را دیده بیننده کرد                           شد و تکیه بر آفریننده کردکز این پس به کنجی نشینم چو مور                    که روزی نخوردند پیلان به زورزنخدان فرو برد چندی به جیب                     آوین ادب...

در امواج سند در امواج سندبه مغرب ، سپنه مالان قرص خورشپد/ نهان می گشت پشت کوهسارانفرو می ریخت گردی زعفران رنگ /به روی نیزه ها و نیزه داران***ز هر سو بر سواری غلت می خورد / تن سنگین اسبی تیر خوردهبه زیر باره می نالید از درد / سوار زخم دار نیم مرده***نهان می گشت روی روشن روز/ به زپر دامن شب در سپاهیدر آن تارپک شب می گشت پنهان/ فروغ خرگه خوارزمشاهی***به خوناب شفق در دامن شام/ به خون آلوده اپران کهن دپددر آن درپای خون در قرص خورشپد /غروب آفتاب خويشتن دپد***چه اندپشپد آن دم ، کس ندانست/ که مژگانش به خون دپده تر شدچو آتش در سپاه دشمن افتاد/ ز آتش هم کمی سوزنده تر شد***در آن باران تير و برق پولاد/ ميان شام رستاخيز مي گشتدر آن درياى خون در دشت تاريك/ به دنبال سر چنگيز مي گشت***بدان شمشير تيز عافيت سوز/ در آن انبوه ، كار مرگ مي كردولي چندان كه برگ از شاخه مي ريخت/ دو چندان مي شكفت و برگ می كرد***ميان موج مي رقصيد در آب/ به رقص مرگ ، اخترهاي انبوهبه رود سند مي غلتيد بر هم/ ز امواج گران كوه از پی كوه***خروشان ، ژرف ، بي پهنا ، كف آلود/ دل شب مي دريد و پيش مي رفتاز اين سدّ روان ، در ديده ي شاه/ ز هر موجي هزاران نيش مي رفت***ز رخسارش فرو مي ريخت اشكي /بناي زندگي بر آب مي ديددر آن سيماب گون امواج لرزان/ خيال تازه اي در خواب مي ديد***به ياري خواهم از آن سوي دريا/ سواراني زره پوش و كمان گيردمار از جان اين غولان كشم سخت /بسوزم خانمان هاشان به شمشير***شبي آمد كه مي بايد فدا كرد /به راه مملكت فرزند و زن رابه پيش دشمنان استاد و جنگيد/ رهاند از بند اهريمن ، وطن را***شبي را تا شبي با لشكر خرد/ ز تن ها سر ، ز سر ها خود* افكندچو لشكر گرد بر گردش گرفتند/ چو كشتي ، باد پا در رود افكند‍‍‍‍‍‍***چو آوین ادب...